Het moment dat ik besloot als zelfstandige verder te gaan ben ik ook begonnen met gitaarles. Daar maakte ik graag tijd voor in alle hectiek die komt kijken bij het opstarten van een bedrijf. Heerlijk om in de avond gedachtes los te laten of juist op een rij te krijgen.

Het begin van gitaarles deed me denken aan m’n typediploma. Op een ouderwetse typemachine met plakkertjes eindeloos oefenen a-s-d, a-f-s, d-s-a, totdat je bijna geen fouten meer maakte en blind meer dan 200 aanslagen per minuut kon typen. Een vaardigheid die me nog altijd van pas komt.

Dat deed de vraag bij me oproepen welke basisvaardigheden zorgprofessionals meekrijgen om goed om te kunnen gaan met technologie. Is daar wel voldoende aandacht voor in de opleiding? En hoe zorg je als organisatie dat je juiste ondersteuning blijft bieden zodat technologie die constant en in hoog tempo verandert optimaal gebruikt wordt?

In de praktijk zie ik training door collega’s als meest succesvol, maar dit vraagt wel om een (tijds)investering. Onder de streep levert dit wel efficiëntie op, minder ergernissen en beter begrip voor gemaakte keuzes. Door proactief te zijn en constant bij afdelingen langs te blijven gaan voorkom je bovendien ook onnodige meldingen vanwege verkeerd gebruik of simpele verbeteringen die het werkplezier ten goede komen.

Inmiddels kan ik steeds meer op de gitaar en leer ik daardoor nog meer genieten van (gitaar)muziek. Door goede begeleiding leer ik alles goed aan, zodat ik nu zelf mijn stijl kan ontwikkelen. En “training” vindt ook nog eens thuis plaats, wat een gemak tussen mijn andere werkzaamheden door.

Ja precies, ook dat is fijn voor de zorg. Train zoveel mogelijk op de werkvloer bij de zorgprofessional wanneer het hen uitkomt.